زمانی که از محل اعرابی یا اعراب کلمات صحبت می کنیم، ذهنمان سریعا باید به سراغ نقش کلمات برود

، اینکه جایگاه یا نقش هر کلمه در جمله عربی چیست.

در نظر بگیرید کارکنان مربوط به هر شغلی یونیفرم مخصوص خود را می پوشند. اِعراب را مانند یونیفرمی

در نظر بگیرید که کلمات با توجه به نقش یا وظیفه ای که در جمله دارند اعراب مخصوص به خود را می پوشند.

در این مقاله به توضیح کامل تعریف محل اعرابی، انواع محل اعرابی،  نحوه تشخیص اعراب کلمات و حل چند مثال

محل اعرابی خواهیم پرداخت، با ما همراه باشید و نظرات، سوالات و پیشنهادات خودتون رو در قسمت دیدگاه ها

برای ما بنویسید.

اعراب کلمات چیست؟

 کلمات با توجه به نقشی که در جمله ایفا می کنند، علامت متناسب با نقش مورد نظر، در انتهایشان پدیدار

می شود که به ان اعراب میگویند. انواع اعراب را در زیر به تفصیل بررسی می کنیم.

انواع محل اعرابی چیست؟

در زبان عربی، بر اساس نقش هر کلمه اعراب خاصی برای آن استفاده می‌شود، در برخی از موارد تشخیص محل اعرابی

یک کلمه دشوار است. به همین دلیل در مورد محل اعرابی و انواع آن، برای جا افتادن مفهوم باید از تمرین و تکرار کمک

بگیرید همچنین، می‌توانید از منابع آموزشی استاندارد در این زمینه استفاده نمایید. دوره آموزش عربی تیتان که مثل یک

زنگ عربی به صورت آفلاین شما را در هر چه بهتر یادگیری انواع محل عربی و نقش کلمات در جمله کمک خواهد کرد

ویژه هر پایه تحصیلی در آکادمی عربی آماده شده است که می توانید از آن استفاده کنید.

انواع اعراب کلمات شامل مرفوع، منصوب، مجرور، مجزوم میباشد که در ادامه هر کدام از انواع محل های اعرابی را

به شما یاد خواهیم داد تا بتوانید سوالات مربوط به تشخیص محل اعرابی را به خوبی پاسخ دهید.

اعراب مرفوع:

اعراب مرفوع در انتهای اسم با حرکت «ـﹹــٌ» و علامت های «انِ، ونَ» خود را نشان می دهد.

حرکت ضمه و تنوین آن در اسم های مفرد، جمع مونث سالم و جمع های مکسر خود را نشان می دهد.

مثال محل اعرابی مرفوع در جمله:

المُمَرِّضةُ سارَتْ نَحوَ المُستَشفَی: پرستان به سمت بیمارستان حرکت کرد.

(الُمَرِّضَةُ: مبتدا (اسم مفرد) و مرفوع به ضمّه)

سارَتِ مُمَرِّضاتٌ نَحوَ المُستَشفَی: پرستارانی به سمت بیمارستان حرکت کردند.

(الُمَرِّضاتُ: فاعل (جمع مونث سالم) و مرفوع به ضمّه)

شُجِّعُ التَّلامیذُ فی ساحة المدرسة: دانش آموزان در حیاط مدرسه تشویق شدند.

(التَّلامیذُ: نائب فاعل (جمع مکسر) و مرفوع به ضمّه)

علامت «انِ» در اسم های مثنی و «ونَ» در جمع مذکر سالم خود را نشان می دهند:

التِّلمیذانِ یَجتَهِدانِ فی دروسهما: دانش آموزان در درس هایشان تلاش می کنند.

(التِّلمیذانِ: مبتدا (اسم مثنی) و مرفوع به «الف»)

این اعراب مخصوص نقش های مبتدا، خبر، فاعل، نائب فاعل، اسم افعال ناقصه، خبر حروف مشبّهة بالفعل می باشد.

باید دقت کنیم که اگر هر کدام از این نقش ها صفت بگیرند، اعراب صفت نیز مرفوع می شود.

کانتِ المُمرِّضاتُ المجتهداتُ فی المستشفی: پرستاران زحمت کش در بیمارستان بودند.

(الُمَرِّضاتُ: فاعل و مرفوع به ضمّه/ المجتهداتُ: صفت و مرفوع به ضمّه)ی