وقتی در زبان عربی اسم تفضیل به گوشمان می خورَد باید بدانیم که منظور همان صفت برتر و صفت برترین در زبان فارسی است.

حال برویم و ببینیم صفت برتر و صفت برترین چه نوع اسم هایی هستند.

اسم تفضیل در زبان فارسی

هرگاه بخواهیم دو فرد یا دو چیز را باهم مقایسه کنیم و یکی را بر دیگری برتری بدهیم از صفت برتر استفاده می کنیم. و در این حالت نشانه “تر” را به انتهای صفت اضافه می کنیم.

مثال: خوب تر، بدتر

در زبان عربی برای مقایسه بین دو چیز از ترکیب “أفعَل مِن” استفاده می کنیم. حتی اگر مقایسه بین دو اسم مونث باشد و همواره به شکل مفرد می آید.

مثال: فاطمة أکبر من زینب: فاطمه از زینب “بزرگتر” است.

هرگاه بخواهیم چیزی را با چیز های دیگر هم مرتبه خودش و از نوع خودش بسنجیم از صفت برترین استفاده میکنیم و “ترین” را به انتهای صفت اضافه می کنیم.

مثال: تنهایی دشوار ترین مصائب است.